Hoe zou dat voelen morgenavond, voor de houtkachel met een boek in dat kleine, romantische, vrijstaande huisje? Met een flesje wijn en een knabbelnootje? Geen wifi, geen computer, geen kinderen, geen volle wasmand en weinig geluid. De prikkels die er zijn komen vast uit de stilte naar voren. Ze zullen zo stil zijn, dat ik ze eerst niet eens opmerk. Ik houd van de Ardennen, De Ourthe, het heuvellandschap en de taal. Telkens als ik er ben, besluit ik dat ik wil blijven.

Morgen vertoef ik een weekend in België met Maarten. La Petite Maison wacht op ons, met al zijn grote kleinigheden. Het is een heel knus huisje, een voormalig bakkershuis van een boerderij. Het beeld in mijn gedachten over dit onderkomen leidt een eigen leven. Dan roep ik het de halt toe en bedenk ik me dat ik mindful moet zijn. Dat is beter voor me, gewoon met mijn aandacht in het moment zijn. En dan voel ik het weer: ik heb er zin in!

Het is net of ik mijn lichaam nu de opdracht geef om uit te gaan. Ik gaap al de hele avond zo vreselijk. Het komt echt gelegen dit weekend, ik ben er aan toe. Tijd samen met een grote kanjer, iemand die mij blij maakt en gezelligheid om zich heen heeft hangen. Zijn vermogen om te genieten van alles waar je van kunt genieten, werkt aanstekelijk. We gaan samen genieten.

Verwachtingen, wensenlijstje of dagindeling? Nèh, daar doe ik niet meer aan. Gewoon kijken wat de dag van morgen, overmorgen en overovermorgen brengt. Een ding staat vast en dat is lekker eten. En wie weet ook nog lekker wandelen, de omgeving bekijken, slapen, lezen, vleien, keuvelen of schrijven? Als ik langer dan een week offline blijf, dan weten jullie waar ik ongeveer uithang 😉