Mijn focus ligt aardig op een ding de laatste paar maanden: mijn opleiding afronden. Die derde afsluitende fase is niet mis, maar het einde is in zicht. Morgen ga ik de hele boel opsturen! Mijn complete portfolio, de ingesproken 4 cd-box voor mindfulnesstraining en het eindverslag van mijn eigen MBSR training gaat nu echt de deur uit.
Het voelt nog wat vreemd om gewoon klaar te zijn, maar ik heb straks alle tijd om daaraan te wennen. Dan ben ik gecertificeerd en erkend mindfulnesstrainer (daar ga ik dan maar vanuit…) en kan ik vreselijk genieten van lekker trots zijn en een prachtig mooi beroep. Vergeet ik bijna de vrije tijd te noemen die ik ervoor terug krijg. Lijkt me heerlijk!
Dat trots zijn op mezelf heb ik al een aantal keren genoemd, maar ik ben het ook super. Anderhalf jaar studie naast een reïntegratiebaan, alleenstaand co-ouderschap, een vechtscheiding en een kind met verdrietige problemen is eigenlijk best een topprestatie. Hoewel ik dit niet zo ervaren heb, ik denk door het goed bewaken van mijn balans en door alles bewust toe te laten wat zich bij mij aandiende. Naast verdriet is er ook prima ruimte geweest voor fijne dingen en een gelukkig gevoel.
De combinatie van scheiden, met alle akelige gevoelens, emoties en gedachten die hierbij komen kijken, en het intensief bezig zijn met mindfulness heeft mij veel geleerd. Ik denk dat ik misschien wel meer geleerd heb, dan wanneer ik niet aan het scheiden was geweest. Het continue bij jezelf blijven en blijven opmerken hoe je je voelt, wat je ervaart en wat bepaalde gebeurtenissen en situaties met je doen is echt nodig in een scheiding. Anders loop je jezelf voorbij, houd je de storm aan gevoelens ook niet meer bij en komen de emoties wellicht in een later stadium naar boven. Veel tranen, boosheid en onmacht heb ik mogen ervaren, soms zo hevig als ik nog nooit van mijzelf had gezien. Trots ben ik als een pauw dat ik het met een rechte rug heb doorstaan. Mindfulness heeft hierbij een centrale rol gespeeld, waardoor er ook ruimte was voor genieten. Ik heb vooral ook erg genoten van de opleiding!
Op het voorblad van mijn eindverslag staat een voettekst. Een zin die weergeeft wat ik geleerd heb en belangrijk vind in het leven, en dat is mijzelf zijn in alle rollen die ik vervul. Dan voel ik me altijd en overal thuis en dat is zalig en brengt me rust en ontspanning. Ik weet dan prima hoe ik me moet bewegen in een bepaalde situatie, of die nu prettig of onprettig is, dat gaat gevoelsmatig vanzelf: Ik ben moeder, co-ouder, dochter, zus, partner, werknemer, buurvrouw, vriendin, maar vooral mijzelf en dat voelt oké 🙂
Het is heel fijn dat ik wat meer tijd ga krijgen voor alles en iedereen om mij heen. Dat is ook best wel nodig. Het kringetje van lieve kinderen en lieve vriend ging goed, maar alles daar buiten kampt met een ernstig aandachtstekort van mij. Dat voelt niet echt oké, maar het was even niet anders. Ik heb geleerd om bewuste keuzes te maken en goed voor mezelf te zorgen als ik teveel ballen omhoog moet houden.
Nu maar lekker slapen, met een brede, gelukzalige glimlach, zodat ik morgen gauw DE enveloppe op de post kan doen. Ik kijk uit naar een rustigere periode met meer ruimte voor liefde, aandacht en tijd om leuke dingen te doen. En op het gebied van mindfulness kan ik me heerlijk verdiepen, want in mijn boekenkast staan nog veel boeken die ik graag wil lezen 🙂